مبانی فلسفی اخلاق زیست محیطی

ظهور فن آوری های نوین در عرصه ی علوم زیستی گرچه زندگی را از جهاتی بر بشر مطبوع ساخته است و گره های فراوانی را که وی قادر به گشودنش نبود، باز نموده است؛ اما از سوی دیگر زندگی انسان معاصر را با مسایل پیچیده روبرو کرده و تشخیص عملکرد درست و نادرست را به چالش کشیده است و با نتایج سطح بالای تخریب محیط های طبیعی، ایجاد انواع آلودگی و کاهش تنوع زیستی روبرو گردیده است. چرا که تصرفات علمی و تکنیکی انسان ها نتایجی را به همراه داشت که برای نسل کنونی انسان ها و سایر موجودات فاجعه آمیز بود. تا جایی که برای وضعیت ایجاد شده، نام «شرایط بحرانی» برگزیده شده است؛ ضمن این که دیدگاه های نظری و فلسفی، پشتوانه ای برای این دستاوردها بوده اند، که در این تحقیق از فلسفه ی یونان تا رنسانس مطالعه شده است. گسترش فلسفه ی انسان محور موید این مطلب است؛ نگرشی که مجوز بهره برداری های بی قید و شرط انسان را صادر کرده است. این وضعیت، مبحث جدیدی از باید و نبایدهایی را پدید آورد که متفاوت از نظریه های سنتی اخلاقی بود. چون در آن جا تنها روابط انسان ها در نظر گرفته می شد و بحثی از رابطه ی انسان با سایر موجودات و با طبیعت مطرح نبود. لذا حوزه ی جدیدی از اخلاق به وجود آمد که سعی داشت به سوالات جدیدی که در مورد رابطه ی انسان با خودش و رابطه ی انسان با طبیعت و حقوق حیوانات پیش می آمد، پاسخ دهد. این حوزه ی جدید اخلاقی، اخلاق زیستی –که زیر شاخه ای از اخلاق کاربردی است- نام دارد، که در این پایان نامه فقط به مبحث اخلاق محیط زیست پرداخته می شود. تأسیس رشته ی اخلاق کاربردی در اخلاق هنجاری بازتاب بروز این شرایط بحرانی است که دو هدف را دنبال می کند: نخست پاسخ گویی به مسایل نوپدید در هر یک از عرصه های زندگی مدرن. دوم حل تعارضات اخلاقی.